ويژه نامه " روزنامه جام جم" امروز داستانی داشت که بر حقيقی بودنش هم صحه گذاشته بود. داستان دختر وپسر که قصد ازدواج داشتند و ناگهان با يک تصادف اتومبيل ، پسر " قطع نخاع " می شود و بعد....اين داستان نيست سرنوشت محتوم روزانه ماست در اين جامعه که به هيچيک ازمقررات پايبند نيستيم ؛ نه برای حفظ جان خودمان و نه برای حفظ جان ديگران . آمار سوانح رانندگی در ابتلائات و مرگ و مير رتبه نخست را به خود اختصاص داده است و همچنان قربانی می گيرد و رسانه ملی کشور- جون دوستان در صداو سيما از اين عبارت گويا خوششان می آيد- اوقات طلائی برای آموزش مردم را از دست می دهد. خودتان قضاوت کنيد برای آموزش سلامت به جامعه و تاکيد بر آنچه مهمترين علت مرگ ومير کشور است چقدر هزينه می شود؟چند ساعت برنامه ساخته شده است؟ آيا نبايد بيشتر به اي« مقوله پرداخت ؟ به نظر من در آينده افراد ضايعه نخاعی اولين رتبه را دربين معلولان به خود اختصاص خواهند دادو از هم اکنون بايد بيش از گذشته به اين مقوله پرداخت. خوشبختانه قدم هائی که در سالهای اخير برای رسيدگی به اين دوستان برداشته شد ادامه دارد ودر سخنرانی جناب آقای دکتر ارجمند در کنگره فيزيوتراپی هم به گزارش خوبی در اين مورد اشاره شد. انجمن ضايعات نخاعی هم عليرغ عدم حضور سرکار خانم دکتر ميرفتاح به فعاليت خود ادامه می دهد . اميدوارم که همگی کمک کنند تا برای اين مشکل هم تا حد امکان موانع برداشته شود...البته لينک داستان را نتوانستم قرار دهم جون ويژه نامه نسل سوم متاسفانه روی اينترنت قرار نمی گيرد که اين هم از عجايب است که نسل سومی که دائم با اينترنت مشغول است بايد از خواندن اينترنتی آن محروم باشد . به نظرم کج سليقگی آقايان است..........