مرکز خیریه معلولین وحدت

با والدینی که از سالها قبل مرکز خیریه معلولین ذهنی وحدت را اداره می کنند در طول فعالیت در بهزیستی آشنا شدم وهمیشه سعی داشتم از حسن خلق و تلاش صادقانه ای که در کار آنها می دیدم حمایت و از آن نیرو بگیرم. خوشبختانه بعد از عدم حضور در بهزیستی نیز این مراوده ادامه داشته و گاهی در جمع دوستان حاضر میشوم و از کارهای خوبی که برای گسترش مرکز و اداره آنجا انجام می دهند با خبر می شوم و اگر نکته ای هم به ذهن برسد در اختیار آنان قرار می دهم . از جمله کارهای ارزشمند ایشان آغاز به ساخت ساختمان جدید مرکز با زیربنایی حدود شش هزار متر است که شاهد بودم با دست خالی آغاز کردند اما نیت های خالصانه ای که در کار بود به سرعت افراد خیری را بدانجا کشید و کار بخوبی در جریان است و امید می رود تا امسال بهره برداری شود. برای آشنایی با مرکز می توانید به سایت آنجا سری بزنید.
امسال هم مثل سال های قبل دوستان مرکز سررسیدی را برایم فرستادند که در آن چند صفحه ابتدایی که در مورد مرکز می نویسند ، با شعری از حافظ آغاز کرده اند. به ذهنم رسید در این اولین یادداشتی که در سال جدید در این وبلاگ می نویسم آن را قرار دهم . هم به تبرک هم به زیبائی...
پیش از اینت بیش از این اندیشه عشاق بود
مهرورزی تو با ما شهره آفاق بود
پیش از این کاین سقف سبز و طاق مینا بر کشند
منظر چشم مرا ابروی جانان طاق بود
از دم صبح ازل تا آخر شام ابد
دوستی و مهر بر یک عهد و یک میثاق بود
حسن مهرویان مجلس گرچه دل میبرد و دین
بحث ما در لطف طبع و خوبی اخلاق بود
سایه معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد
ما به او محتاج بودیم و او به ما مشتاق شد
بر در شاهم گدائی نکته ا ی در کار کرد
گفت بر هر خوان که بنشستم خدا رزاق بود