اطلاعات دقيقي در مورد هزينه هاي كمي اجتماعي، اقتصادي نابينايان و افراد دچار ناتواني بينايي در دسترس نيست اما مي توان تخمين زد كه در كشورهاي مختلف با توجه به نيازها، دلائل بوجود آورنده نابينايي، سن، وضعيت اشتغال آنان و خدمات توانبخشي و آموزشي، از طيف وسيعي برخوردار مي باشد.
هزينه هاي توافق شده در بودجه فورال (ملي) آمريكا در سال 1990 حدود 1/4ميليون دلار تخمين زده شد و بودجه در نظر گرفته شده به ازاي يك نابينا – سال در سن كار 896/11 دلار بود.
مهمتر آنكه تخمين زده شده است كه اگر در آمريكا از بروز انواع نابينائيهاي قابل اجتناب در افراد زير 20 سال و در زير سن كار جلوگيري به عمل آيد. حدود 1 ميليون دلار در هر سال به بودجه ملي افزوده مي گردد.
در مطالعات انجام شده در سال 1989 هندوستان مشخص شد كه در اقتصاد ملي هزينه هاي مربوط به امرار معاش و مستمري نابينايان در حدود 6/4ميليون دلار در هر سال برآورد گرديده است.
در تحقيقي كه در انگلستان صورت گرفت مشخص گرديد كه افراد دچار ناتواني بينايي نسبت به افراد بينا از لحاظ مالي، تحصيلي، اشتغال و زندگي اجتماعي در سطح پائين تري به سر مي برند و احتمال مي رود اين مسئله در كشورهاي ديگر نيز صادق باشد همينطور گفته مي شود كه در كشورهاي آفريقايي افراد نابينا از طول عمر كوتاه تري برخوردارند.
- بعضي از هزينه هايي كه مربوط به برنامه هاي سلامت عمومي و موثر در پيشگيري از نابينايي است به شرح زير مي باشند:

جراحي آب مرواريد:
آب مرواريد از شايعترين عوامل بوجود آورنده نابينايي مي باشد. اينگونه به نظر مي رسد كه 16 ميليون نفر در سراسر جهان در اثر ابتلاي به آب مرواريد نابينا گشته اند و اكثر اين افراد در مناطق روستايي كشورهايي كه از لحاظ اقتصادي رو به رشد مي باشند، زندگي مي كنند.
جراحي آب مرواريد از جمله راههاي مقرون به صرفه در پيشگيري از نابينايي به شمار مي آيد در بسياري از موارد بينايي بعد از يك عمل نسبتا كم هزينه به فرد باز مي گردد. با وجود هزينه هاي حدود 10 دلار براي ساخت لنزهاي داخل چشمي باز هم قيمت كمي اعمال جراحي آب مرواريد روبه كاهش مي باشد و رشد سريعي در تعداد افرادي كه مايل به جراحي آب مرواريد مي باشند ديده مي شود.