چند روز پيش جناب آقای عليميرزائی از عدم اظهار نظر و نامه نگاری دوستان اپتومتريست نوشته بودند. من قصد داشتم که در اين مورد برای ايشان بنويسم که به هر صورت پديده استفاده از اينتر نت در ايران هنوز به عنوان يک درگيری کاری و عملياتی برای بسياری حتی در دانشگاه ها در نيامده است. البته ممکن است خيلی ها فکر کنند که دانشجويان بيش از ديگران از اينترنت استفاده - علمی !!!- می کنند ولی تجربيات اخير من در دانشگاه حاکی از آن است که اين مقوله چندان - اصلا" - درست نيست. در برخی دانشگاه ها متاسفانه خطوط و مراکز خوبی برای استفاده وجود ندارد و اگر علاقمندی هم پيدا شود امکان استفاده مطلوب وبهينه ندارد. گويا مسئولين اين گونه مراکز هم خيلی دنبال دردسر و تامين امکانات نيستند و خب تکليف هم مشخص است ، ايترنت بی اينترنت. حالا شما مي آئيد در کلاسی ، تکليفی را مشخص می کنيد و از دانشجويان درخواست می کنيد پاسخ ها را حتما برايتان با ای ميل ارسال کنند آنوقت چند جلسه بايد وقت زيادی را به بهانه های آنان برای دليل آوردن در زمينه مسائل بالا بگذرانی. اين بود که ديشب در يادداشت های خودم نوشتم : " اين روزها يک سوال مشغولم ساخته است . چرا دانشجويان اين همه بی انگيزه اند؟ بويژه در مورد مسائل درسی و از آن ويژه تر در مورد تکاليف درسی؟ اگر پاسخی رسيد در مورد آن بيشتر بحث خواهيم کرد..."
اما جناب عليميرزائی و ساير دوستان بدانند اين راهی را که شروع کرده ايم با هم ادامه خواهيم داد. من مطمئن هستم بزودی دوستان از راه خواهند رسيد. البته ممکن است کمی سخت باشد و انسان اگر بازخورد فعاليت خود را نبيند کمی دلسرد شود ولی اميدورام همگی اين مسير را با استواری ادامه دهيم....