روزنامه ايران بالاخره بعد از يک وقفه طولانی امروز دو مطلب در مورد معلولين داشت . اول خبری در صفحه چهارم خود که به " دستور رئيس جمهور برای رسيدگی به وضعيت نابينايان توسط وزارتخانه های بهداشت ودرمان و کشور " اختصاص داشت.

البته شخصا" اميدوارم مثل گذشته نشود چون حداقل دو بار در زمانی که در آنجا فعاليت داشتم چنين درخواست و اين چنين دستوری را هم با تاکيد بيشتر داشتيم که متاسفانه در روزمرگی های وزارتخانه های ذيربط گم شد و تلاش برای طرح مجدد آن هم به جائی نرسيد. اميدوارم اين بار حداقل خود نابينايان و بويژه دوست خوبم " سهيل معينی ، سردبير نابينای ايران سپيد " که زحمت نوشتن نامه به رياست جمهور را کشيده است دست از پيگيری بر ندارند و موضوع را تا سرانجام دنبال کنند. بواقع شخص رياست محترم جمهور هميشه به معلولين محبت خاصی داشته اند منتها کار که به نهادها و وزارتخانه های ذيربط می رسد با دلایلی - که نمونه های آنرا امروز دوست عزيز معلول آقای مهندس " پارسا زرين " در سخنرانی خود در اولين همايش مناسب سازی محيط برای افراد دارای معلوليت گفت - خود را کنار می کشند " که مگر معلولين چند نفر هستند ، مگر چند نفر آنان می خواهند درس بخوانند يا از مترو عبور کنند ويا سر کار خود بروند که ما بخواهيم برای آنان امکانات ويژه قرار دهيم ، بهتر است آنان در همان خانه يا آسايشگاه خود بمانند خب اينها مهمترين دلايل آقايان برای گذشتن راحت از کنار مشکلات معلولين است. خودتان قضاوت کنيد.

مطلب دوم هم که بسيار مهم است موضوع " قانون عام حمايت از معلولان " و سرنوشت آن است که طی گزارشی تحلیلی بدان پرداخته اند. آنرا بخوانيد تا در آينده من هم در اين مورد نکاتی را توضيح بدهم.