از لطف آقاي دواتگران ممنونم. خيلي خوشحالم که خبر خوبي را ايشان در اين روز پاياني سال ارائه کردند. بواقع من در مقابل نابينايان کمي خجل هستم و آن بخاطر اين است که احساس مي کنم دردروراني که در بهزيستي بودم بايد بيش ازآن مقداري که کار شد است فعاليت مي کرديم. بحمدلله بستر هاي خوبي را از آن موقع قرارداديم وخوشحال هستم که آرام آرام به پاسخ ها ميرسيم. از تلاش دوستان شرکت کتوس هم صميمانه متشکرم که در اين راه با تلاش و کوششي کم نظير به موفقيتهاي شايان توجهي دست يافتند که جامعه نابينايان بايد قدردان آنان باشد. يک عذر خواهي هم بدهکارم که بعلت مشکلي شخصي امکان حضور درآن محفل تنس را نيافتم. براي همه عزيزان آرزوي تفيق بيشتر دارم....